Yetiremiyoruz hiçbir şeyi ne ekmek yetiyor ,ne evimiz yetiyor bize nede giydiklerimiz hep daha fazlası için uğraş içindeyiz . o kadar fazla yemesek bile daha fazla yemek yapıyoruz ,içinde sadece üç beş kişi kalacaklar için devasa evler satın alıyoruz , en çok da dolaplar dolusu kıyafet, aynı elbisenin her rengi, aynı saatin en az üç dört çeşit farklı modeli, kırk çeşit spor ayakkabısından tut topukluya yada şık ayakkabılara . hepsine sahip olmalıyız aslında hepsine sahip olsak bile tam tatmin olacakken her şeyin bir bakıyoruz modası bir anda değişiyor ve bizler o zaman yeniden çalışıyoruz ve aynı şeylerin bir farklısına sahip olmak için çalışmaya başlıyoruz ve döngü böyle devam edip günlerimizi ,aylarımızı , yıllarımızı alıp gidiyor, ruhumuzun açlığını doyurmaya çalışmakla bir bakmışız koskoca ömrümüzü heba edip boşa harcamış oluyoruz ve sona doğru gidiyoruz bu yüzden maddiyata değil maneviyata önem vermeli ve hayatımızı ona göre şekillendirmeliyiz .Hiç çıkar yol bulamadığımızda geçmiş den ilham alıp adımlar atarsak inanıyorum ki daha sağlam adımlar atacağız ,yaşanılan şeyler denenmiş ve olacaklar görülmüş şeylerdir ve bize ışık tutarlar yolumuzda daha sağlam ilerleyebilmemiz için geçmişe bakıp ders almalıyız .Geçmiş geleceğin bir nevi yansıtılmasıdır...
Eskileri düşünüyorum böyle zamanlarda bir odanın içi mutfak, oturma odası, yatak odası olarak kullanılırmış ama o evler sıcacıkmış ne kendilerinden kaçmak için ayrı odalara kaçarlarmış nede burası benim odam giremezsin sözü geçermiş .hem iç içelermiş ama mutluluğu da acıyı da beraber atlatırlarmış bir ekmeği ona bölünüp paylaşmayı ,büyük karşındayken düzgün oturmayı, büyükler varken onlardan sonra söze girmeyi, erkek çocuğunun tarla işinde çalışıp kız çocuğunun da ev işlerinde yardım etmeyi öğretirmiş eğitimsiz dediğimiz analar ,işte böyle yoğrulurmuş o zamanın insanın ruhu hiç ihtiyaç duymazmış açlığa zaten onların ruhu çocukluktan itibaren doyarmış ve her zaman mutluluk aramaya çalışmaz mutluluğu kendiler elleriyle yapıp öyle yaşarmış...
Eskiden yani çocukken sadece kıyafetimize ,evimize yada yediğimiz bir çikolatanın markası ,oyuncak bebeğimiz, oyuncak arabalar bizi daha havalı ve lüks bir imaj verdiğini düşünürdük oysa bize öyle kabul edenler bizi değil onlarla arkadaş olurmuş ve bu şeylerin bir önemi yokmuş .lisedeyken felsefe hocamızın şu sözü hayata bakış açımı değiştirdi diyebilirim .-
çarşıya çıkarken bir eşofman tişörtle rahat rahat gezebiliyorsanız ve bu sizi rahatsız etmeyip daha özgüvenli bir hale getirip hiç kimseyi takmayıp rahat ediyorsanız artık kişiliğiniz oturmuş ve hayatı daha pozitif hayat sürersiniz .demişti bu sözden sonra kıyafetime o kadar özenmeyip rahatıma özen veriyorum .Hayatımı başkalarının memnuniyetini kazanmak için değil kendime yarar sağlamak için yaşıyorum .insanların ideallerine göre değil vicdanınıza ve mutluluğunuza göre hayat yaşayın. Hayallerinizi başkalarının fikirlerine göre ilerletmeyin ,hayalleriniz küçükte olsa utanmayın ve insanların hayallerinize yön vermesine izin vermeyin...
Bu hayat sana armağan başkalarını memnun etmek yada beğenisini almak için değil kendi zevkin ve hayallerin için yaşa... diğer yazılarda görüşmek dileğiyle...
Yorumlar
Yorum Gönder